Chapter 2: Bitch.

- Bardzo przepraszam. – Powiedziałam, patrząc na człowieka przede mną. Miał długie ciemne brązowe włosy, uwodzicielskie oczy, które zasłaniał kaptur na czubku głowy, a jego spodnie wisiały niemal do kostek. Jezu.

- Uważaj jak chodzisz, suko. – Powiedział, przepychając się obok mnie. Rozponałam ten głos niemal natychmiast. To był nie kto inny jak Jason McCann. Pieprzyć. Moje. Życie.

- Słucham? – Odwróciłam się w jego stronę, gdy te słowa opuściły moje usta.

Wyraz jego twarzy na początku był zły, ale szybko złagodniał, tak trochę. – Wyglądasz dziwnie znajomo. – Wielka zmiana nastroju?

- I powinnam. Pieprzyłeś mnie około czterdziestu minut w klubie Frisco.

- Tak! – Przerwał mi. – Czekaj. Skąd wiedziałaś, że to ja? – Zebrał trochę więcej włosów na oczy, nagle świadomy faktu, że może być rozpoznany.

- Nie martw się, to nie jest takie ważne. – Powiedziałam i odwróciłam się do wyjścia.

- Hej. – Zatrzymał mnie, kładąc rękę na moim ramieniu. Obrócił mnie w swoją stronę, powodując, że upuściłam na podłogę torbę z pieluchami. – Dałabyś mi swój numer? – Zapytał mnie, schylając się po pieluchy.

- Dzięki. – Powiedziałam, kiedy wręczył mi torbę ponownie. – Ja… Będę musiała o tym pomyśleć.

- Kto powiedział, że zobaczymy się ponownie?

- To mały świat. Spotkaliśmy się znowu dzisiaj, prawda? Jestem pewna, że zobaczymy się wkrótce. – Powiedziałam i zaczęłam odchodzić.

- Jeszcze nie skończyłem! – Zawołał, doganiając mnie. Wciągnął mnie do najbliższej alejki, popychając na najbliższą szafkę, która na szczęście była z prześcieradłami i kołdrami. – Może spotkamy się niedługo? Tęskniłaś za mną, prawda? Bo ja za tobą na pewno. – Uśmiechnął się, pochylając się by umieścić buziaka na mojej szyi. Odepchnęłam. Kim on do cholery myśli, że jest?

- Proszę… - Prychnęłam. – Ledwo mnie poznałeś, kiedy zobaczyłeś mnie minutę temu.

- Poznałem cię. – Ponownie się pochylił szepcząc mi do ucha. – Tak po za tym, to, że nie pamiętam twarzy, nie znaczy, że zapomniałem jak czułem się tamtej nocy. – Jego ręka znacząco powędrowała na moje biodro. Odepchnęłam go.

- Cut the shit, McCann*. Naprawdę nie jestem w nastroju do myślenia nad tym teraz. Muszę wracać do domu.

- Suka. – Mruknął. – Dlaczego masz pieluchy? Czy to dlatego, że potrzebujesz ich raz w miesiącu? – Zażartował. Co za idiota. Mam szczerą nadzieję, że Alyssa będzie normalna jak jej mama.

- Jesteś takim idiotą. – Warknęłam. – Teraz poważnie, muszę iść. – Nalegałam, w końcu odchodząc. Tym razem nie próbował mnie zatrzymać.

- Dlaczego ci się tak śpieszy? – Spytał, idąc obok mnie.

Co mam mu powiedzieć? – Muszę wrócić do domu bo twoja córka faktycznie potrzebuje pieluchy, aby ją zmienić?

- Moja przyjaciółka jest u mnie w domu i jej bratowa właśnie rodzi, a ona potrzebuje mnie w domu, by mogła iść do szpitala. – Wyjaśniłam, stojąc w kolejce do jednej z kas fiskalnych.

- Dlaczego twoja przyjaciółka musi czekać, aż wrócisz do domu? – Spytał.

- Zawsze jesteś taki wścibski?

- Chcę cię tylko poznać, kochanie.

- Możesz spróbować poznać mnie kiedy indziej? Może, kiedy się nie śpieszę. – Prychnęłam.

- Oczywiście, jeśli dasz mi swój numer. – Uśmiechnął się.

Jęknęłam i wyjęłam pióro z mojej torebki. – Uh. – Mruknęłam, rozglądając się za czymś do pisania.

- Oh, tutaj. – Powiedział, odrywając róg magazynu, na półce obok nas.

- Jason. – Szepnęłam głośno.

- Co? To tylko papier. Tak czy inaczej, nie było nic na rogu. – Przewrócił oczami. Wzięłam papier z jego ręki i szybko zapisałam mój numer.

- Masz. – Podałam mu papier z powrotem. – Szczęśliwy?

- Tak, jestem. Napiszę do ciebie później. – Mrugnął do mnie zanim odszedł. Gdy był na tyle daleko, odetchnęłam z ulgą. To nie było w ogóle dziwne.

Po przyjeździe do domu, rzuciłam torbę na stole i poszłam do salonu żeby zobaczyć… nikogo.

- Halo? – Krzyknęłam.

- Tutaj! – Carolyn zawołała mnie, zgadując, że jest w pokoju Aly. Udałam się korytarzem do pokoju Alyssy i oparłam się o framugę drzwi, aby podziwiać piękny obraz przed sobą. Aly siedziała na z Carolyn przed nią. Carolyn obecnie ubierała w różne chusty, kapelusze i buty moją córkę. Wyglądała uroczo.

- Muszę z tobą porozmawiać. – Powiedziałam.

- Mów. – Powiedziała, nie odrywając uwagi od Aly.

- Wpadłam na Jasona. – To było wszystko co zdążyłam powiedzieć żeby zwrócić całą jej uwagę na mnie.

- Żartujesz? – Zapytała. – Co się stało?

Wzruszyłam ramionami, podchodząc do łóżka Alyssy i siadając na nim. Przeniosłam jedną nogę na drugą, przyzwyczajenie. – Pytał o mój numer.

- On cię pamięta? – Spytała, zdejmują kapelusz który Alyssa miała na głowie, zastępując go innym. Alyssa zachichotała.

- Nieco. Powiedział, że wyglądam znajomo. Przypomniałam mu kiedy po raz ostatni mnie widział. Wtedy sobie przypomniał.

Carolyn wywróciła oczami. – Oczywiście, że pamiętał seks.

Wzruszyłam ramionami.

- Nie powiedziałaś mu o Aly, prawda? – Zapytała.

- Nie! Oczywiście, że nie! Nawet nie wiem czy to się stanie czy nie. – Powiedziałam.

Skarciła mnie. – Carly, wiesz, że powinnaś mu powiedzieć. On zasługuje by wiedzieć. Alyssa musi wiedzieć kto jest jej ojcem.

Skinęłam głową ze zrozumieniem. Wiedziałam, że ma rację. Aly musiała znać swojego ojca, a Jason powinien znać swoją córkę. Jestem po prostu kobietą, która będzie musiała mu to powiedzieć. W pewnym momencie. Być może. 

*  Cut the shit - nie wiedziałam jak to przetłumaczyć.

~.~ 

Carly wpadła na Jasona i dała mu swój numer! Oh, Ty nie dobra!

jest 2:20 w nocy a ja tłumaczę rozdział, przepraszam za jakieś błędy czy po prostu złe przetłumaczenie jakiegoś zdania ale jestem zmęczona i chora. nie polecam jechać nad wodę, gdzie na dworzu nie jest jakoś upalnie, a po powrocie do domu opychać się lodami. haha.

niedługo nowy wygląd. myślę, że wam się spodoba.

jeżeli ktoś chciałby pomóc mi przy tłumaczeniu take you, proszę napiszcie do mnie na asku bądź twitterze. to ważne, naprawdę.

jeżeli chcecie następny rozdział - komentujcie.

a jeżeli polubiliście to ff - dawajcie do obserwowanych.

1. jeżeli macie jakieś pytania - tutaj

2. jeżeli ktoś z was chce być informowanym o nowych rozdziałach - tutaj

@hotmezrauhls

i do następnego.

EDIT: Zapraszam na nowe tłumaczenie mojej przyjaciółki! :) Over Again