Chapter 6: "King"

Było za pięć szósta i jestem prawie gotowa na naszą małą kolację. Nie mogłam zaprzeczyć, że byłam podekscytowana przebywaniem tylko razem we trójkę. Mogliśmy spędził razem noc jak rodzina.. Pomijając, że Justin i ja nie jesteśmy razem. Było tak blisko byśmy ja i Aly miały rodzinę, od lat i zdecydowanie nie chciałam odrzucić takiej okazji. 

Akurat gdy trochę stroszyłam swoje włosy, usłyszałam otwierające się drzwi, następnie pospieszne maleńkie kroki obok łazienki.

- Tatuś! - usłyszałam jak Alyssa zawołała z korytarza.

- Cześć dziecinko. Gdzie mamusia? - Jason zapytał uprzejmie. Zachichotałam do siebie.   

- Chodź tutaj - krzyknęła. Usłyszałam ich zbliżające się kroki do mojej sypialni i szybko się przejrzałam, upewniając się, czy wyglądam przyzwoicie. Zanim miałam szansę na zmianę czegokolwiek, drzwi otworzyły się i Aly weszła, ciągnąc swojego ojca na piętach.   

- Tutaj jest! - Aly pisnęła, wyciągając rękę w moim kierunku. Jason zachichotał i podszedł do mnie.  

- Cóż, wyglądasz pięknie - pocałował mój policzek i zarumieniłam się. Czekaj.. Co? 

- Hej, a co ze mną? - Alyssa wydęła wargę. Skrzyżowała ramiona na swojej klatce piersiowej i udawała, że jest na niego zła.  

- Też wyglądasz przepięknie - Jason wziął ją na ręce i pocałował ją w policzek. 

Alyssa głośno zachichotała i schowała głowę zagięciu szyi Jasona.

- Chodźmy tatusiu! Jestem głodna - Aly jęknęła, odsuwając się od uścisku Jasona. Gdy była już na ziemi, chwyciła jego dłoń i wyciągnęła go z pokoju. Zaśmiałam się. 

- Będę za minutkę - krzyknęłam do niego.

- Dobra - usłyszałam jego śmiech, następujący po głośnym pisku Alyssy, gdy zaczęła się śmiać.   Uśmiechnęłam się i odwróciłam się z powrotem do lustra, upewniając się, że mój wygląd został skończony, zanim opuściłam sypialnię i dołączyłam do Jasona i mojej córki, w kuchni.  

- Rezerwacja dla McLean - Jason powiedział do kobiety za biurkiem, albo powinnam powiedzieć, Nikki, zgodnie z jej plakietką z imieniem.

- Tędy - powiedziała trochę za uprzejmie według mojego gustu.  Mrugnęła do Jasona, zanim poprowadziła nas przez pomieszczenie. Nie mogłam nic poradzić, ale czułam się trochę zazdrosna. Chociaż nie miałam powodu. Nie jest mój. Nie jestem jego. Nawet go nie lubię. Jest tylko ojcem mojego dziecka.  

- McLean? - wyszeptałam do ucha Jasona.

- Nie mogłem powiedzieć, że moje nazwisko to McCann - powiedział, obracając się wystarczająco, że tylko ja mogłam go usłyszeć. Skinęłam głową, pokazując, że zrozumiałam, mimo, że już na mnie na patrzał. 

Nikki poprowadziła nas do stolika w rogu. Idealnie. Miejmy nadzieję, że nikt nas tutaj nie zauważy. Albo przynajmniej nikt nie zauważy Jasona. Ostatniej rzeczy, której teraz potrzebujemy to by Jason został rozpoznany i aresztowany. Szczególnie ja nie chciałam by moja córka widziała coś takiego. Jest już tak do niego przywiązana, nie chciałabym, żeby widziała jak zostaje pozbawiona ojca.  

Powiedzieliśmy Nikki od czego chcieliśmy zacząć nasze posiłki i odeszła by je wziąć, zanim nie rzuciła kolejnego mrugnięcia do Jasona, oczywiście. Na mój gust, odpowiedział, odwracając swój wzrok na swoją córkę, posyłając jej głupkowatą minę, powodując, że zachichotała i pokazała mu też swoją.  

Gdy obserwowałam uroczą scenę naprzeciwko mnie, nie mogłam nic poradzić na moje zaciekawione oczy, błądzące po pomieszczeniu. Zatrzymałam się w moim otoczeniu, mentalnie gapiąc się na każde z nich. To była najdroższa restauracja w okolicy. Była jedną z tych, w których możesz zobaczyć jedzących celebrytów, ponieważ są jedynymi, którzy mogą sobie na to pozwolić. Ludzie wokół nas nie wyglądali elegancko i nieodpowiednio do luksusowej restauracji. Przy stole, niedaleko od naszego, para agresywnie wymieniała się śliną, prawdę mówiąc. To było obrzydliwe. Dodając, że zaczęli wydawać zwierzęce odgłosy. Kto do cholery robi takie coś publicznie? Poważnie. 

Najwidoczniej nie byłam jedyną, która to zauważyła. Usłyszałam jak Jason drwi z nich po drugiej stronie stołu. Spojrzałam na niego i teraz spoglądał na Aly.

- Aly nigdy nie dostaniesz pozwolenia na randki. Nigdy - powiedział surowo, wskazując palcem w jej kierunku, jego wyraz twarzy był poważny.

Zachichotałam. - Jason, ona ma cztery lata - przypomniałam mu - Nie wydaję mi się, że zamierza mieć chłopaka na chwilę obecną.

- Wiem, po prostu daję jej teraz znać - odpowiedział.

- Tatusiu - jęknęła i figlarnie klepnęła jego ramię. - Chłopcy są obrzydliwi.   

- Dobrze - Jason uśmiechnął się, usatysfakcjonowany jej oświadczeniem. Zachichotałam. Ich związek jest tak cholernie słodki. Nie mogę sobie wyobrazić, co by się stało, kiedy wreszcie zaczęła by randkować, z jej tatą znanym jako seryjny bombiarz. Już szkoda mi jej przyszłych chłopaków.

- Jason, naprawdę nie musiałeś tego dla nas robić - powiedziałam mu, wskazując na widok wokół nas. To było zbyt ekstrawaganckie. Nie, że mi się nie podobało. Po prostu nie wydaję mi się, że to było konieczne. Siedząc na kanapie, razem oglądając filmy mogłoby być więcej niż wystarczające dla mnie.

- Oczywiście, że musiałem. Przynajmniej to mogę zrobić po zostawieniu was przez cały ten czas.

- Nie musiałeś TEGO robić. Noc u mnie byłaby fajna - zachichotałam.

Wzruszył ramionami. - To nic takiego, naprawdę.  Jestem gotów zrobić wszystko by nadrobić z wami czas, który straciłem.

Minęło czterdzieści pięć minut naszej kolacji i Jason wciąż nie został zauważony, na szczęście. Nie wyobrażam sobie.. ugh. Prawie skończyliśmy nasz posiłek, gdy wciąż dzieliliśmy małą konwersację. 

- Więc, Goofy zapytał mnie ile mam lat - Alyssa kontynuowała opowiadanie swojemu ojcu o naszej wycieczce do Disney World, którą wygrałyśmy w tutejszym radiu półtora roku temu. Dobrze się tu bawiła i świetnie było ją widzieć taką szczęśliwą. 

- Tak zrobił? - Jason zapytał entuzjastycznie.  

- No! - zachichotała. - A potem- historia Alyssy została przerwana przez niespodziewany, niski głos.  

- McCann. Dobrze cię znowu widzieć - tajemniczy mężczyzna, powiedział ponuro. Jason zacisnął knykcie i szczękę. Było jasne, że ten mężczyzna, sprawił, że czuł się niespokojny. Spojrzałam w lewo, by zobaczyć dość wyraźnie zbudowanego faceta, stojącego. Był ubrany w czarne wojskowe buty. Dokończył swój strój łańcuchem wokół szyi. Wyglądał jak jeden z tych facetów, których zobaczyłbyś idących po ulicy z gangiem mającym pistolet w ręce. Zdecydowanie nie był  kimś, z kim chciałbyś zadrzeć. 

Alyssa spojrzała na niego i natychmiast odsunęła się bliżej Jasona. Schowała twarz w jego szyi i usłyszałam jej delikatny pisk ze strachu.

- Tatusiu - mruknęła, sprawiając, że Jason jeszcze bardziej się napiął.

- King - Jason mruknął pod nosem, gdy patrzał na niego ze stolika. - Co tutaj robisz?  

- Muszę z tobą porozmawiać.  

- Nie widzisz, że jestem teraz zajęty? - Jason odpowiedział, owijając rękę wokół Alyssy. Pogładził jej włosy, próbując ją uspokoić, jak tylko to możliwe.  

Mężczyzna spojrzał między Jasonem Aly i mną, zanim powiedział. - Och, rozumiem.. Czas dla rodziny, ech? Jaka szkoda, że muszą znosić taką słabą sukę jak ty.  

- To złe słowo! - Aly krzyknęła na niego, powodując, że ja Jason i ja zachichotaliśmy. To moja dziewczynka. Już chroni swojego ojca.

- Hej, zamknij pysk mały kutasie, zanim zamknę go za ciebie! - odkrzyknął. Obserwowałam jak łzy zbierały się w jej oczach i z powrotem oparła się na Jasonie. Jednak, ku mojemu zdziwieniu, posadził ją na miejscu obok siebie i wstał.

Och nie. Boże, proszę nie pozwól mu wdać się w bójkę. Nasz wieczór układał tak dobrze.. Proszę?  

- NIE mów tak do mojej córki - Jason warknął na niego w obronie. 

Zamiast odpowiedzieć na oświadczenie Jasona, postanowił zacząć nową rozmowę.

- Gdzie moje pieniądze?  

- Że co proszę? - Jason zapytał.

- Powiedziałem, gdzie moje pieniądze McCann?

Westchnęłam w duchu. Pieniądze. To ma związek z jego pracą w gangu. Miałam nadzieję, że to nie będzie dotyczyło tego wszystkiego.

- Nie mam żadnych twoich pieniędzy - powiedział mu.  

- Nie, nie masz. Ale twój mały przyjaciel Asher ma. 

- Więc znajdź Ashera i zapytaj gdzie są!  

- Nie żyje.  

Jason zamarł. - Że co proszę?

Mężczyzna dostał w twarz. - Nie żyje. Zabiłem go.

Niespodziewanie, zamiast oddać atakującemu Jasonowi, usiadł osłabiony. Oprał się na miejscu i patrzał się na stolik w ciszy.

- Potrzebuje pieniędzy do następnego tygodnia McCann, albo zapłacisz za błędy twojego przyjaciela - następnie mężczyzna zostawił Jasona ze swoimi myślami i z nami. 

- Tatusiu, kto to był? - Alyssa zapytała, jej głos wciąż drżał przez łzy.  

Potrząsnął głową i zamknął oczy. Dałam mu minutę by wziął głęboki oddech i uspokoił się zanim powiedziałam.

- Wszystko dobrze Jason? - zapytałam go.

- Musimy iść. Teraz - powiedział wstając.  

- Nie skończyliśmy jeszcze - Aly stwierdziła. 

- Nie jesteśmy tutaj bezpieczni. Wiedzą, że jestem. Musimy iść - odpowiedział, biorąc Aly na ręce. Położył sto dolarów na stoliku i dał znak żebym wstała i poszła za nim. Oczywiście tak zrobiłam.

Powinnam wiedzieć, że tak się stanie. Powinnam wiedzieć, że "poprzednie" interesy gangu Jasona mogą wejść nam w drogę. Teraz nie jesteśmy bezpieczni. Moja córka nie jest bezpieczna. Świetnie. Właśnie tego potrzebowaliśmy. Nie mogłam nic na to poradzić, ale martwiłam się, czy pozwolenie Jasonowi zbliżyć się do Alyssy było dobrą rzeczą czy nie. Przy nim, naprawdę, możemy zostać skrzywdzone.

Inną rzeczą, która chodziła po mojej głowie,

to kim jest Asher? 

_____

hej tutaj nowa tłumaczka. będę teraz pomagać w tłumaczeniu tego opowiadania :)

1. jeżeli chcecie następny rozdział - komentujcie.

2. jeżeli polubiliście to ff - dawajcie do obserwowanych.

3. jeśli macie jakieś pytania piszcie śmiało na twitterze @nic3smile>

4. jeżeli ktoś z was chce być informowanym o nowych rozdziałach tutaj